At, si voluptas esset bonum, desideraret. Sedulo, inquam, faciam. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quod equidem non reprehendo; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Facillimum id quidem est, inquam. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Duo Reges: constructio interrete. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Quare conare, quaeso. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quare ad ea primum, si videtur; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Sit enim idem caecus, debilis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Illum mallem levares, quo optimum atque
humanissimum virum, Cn. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Proclivi currit oratio. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Comprehensum, quod cognitum non habet?
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Prioris generis est docilitas, memoria; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Itaque ab his ordiamur. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Haec dicuntur inconstantissime. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Etiam beatissimum? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sed nimis multa. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Igitur ne dolorem quidem. Explanetur igitur. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter
ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Greek