Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Nihil ad rem! Ne sit sane; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Pollicetur certe. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Cur iustitia laudatur? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sullae consulatum? Itaque ab his ordiamur. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quippe: habes enim a rhetoribus; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Igitur neque stultorum quisquam
beatus neque sapientium non beatus. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Inquit, dasne adolescenti veniam? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Minime vero, inquit ille, consentit.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Sed quae tandem ista ratio est? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Dat enim intervalla et relaxat. Recte, inquit, intellegis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Duo Reges: constructio interrete. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Quid enim? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Cur id non ita fit? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici
debeat? Ita credo. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Neutrum vero, inquit ille. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek