At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Et quidem, inquit, vehementer errat; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quibusnam praeteritis? Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Non est igitur summum malum dolor. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Optime, inquam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Sed ad bona praeterita redeamus. Quare attende, quaeso. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Stuprata per vim Lucretia a regis filio
testata civis se ipsa interemit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Nunc vides, quid faciat. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Praeclare hoc quidem. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ut pulsi recurrant? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Reguli reiciendam; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Sed ego in hoc resisto; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quae cum
ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Non semper, inquam;
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Cui Tubuli nomen odio non est?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Duo Reges: constructio interrete. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Nulla erit controversia.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek