Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Sed haec nihil sane ad rem; Minime vero istorum quidem, inquit. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quod totum contra est.
Memini me adesse P. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Bork Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Beatus sibi videtur esse moriens. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Bork
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare obscurentur
etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Duo Reges: constructio interrete. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Bork Cur post Tarentum ad Archytam? Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Ratio quidem vestra sic cogit.
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Tanta vis admonitionis inest in locis; Praeclarae mortes sunt imperatoriae;
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Bork Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae cum dixisset, finem ille.
Summae mihi videtur inscitiae. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Idem adhuc; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek