Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Tria genera bonorum; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Falli igitur possumus. Ac tamen hic mallet non
dolere. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Non semper, inquam;
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; An eiusdem modi? Immo videri fortasse. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Duo Reges: constructio interrete. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ut proverbia non nulla veriora sint quam
vestra dogmata. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quid nunc honeste dicit? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek