Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Istic sum, inquit. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ego vero isti, inquam, permitto. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed ego in hoc resisto; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo Reges: constructio interrete. Quae cum dixisset, finem ille. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid
ego quaeram non perspicis.
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ut aliquid scire se gaudeant?
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Velut ego nunc moveor. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Hoc non est positum in nostra actione. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Quis Aristidem non mortuum diligit? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quae animi affectio suum cuique tribuens
atque hanc, quam dico. Urgent tamen et nihil remittunt. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Satis est ad hoc responsum.
Non est igitur voluptas bonum. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? At iam decimum annum in spelunca iacet. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Tum mihi Piso: Quid ergo? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Haec dicuntur inconstantissime.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek