Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nihil illinc huc pervenit. Nam quid possumus facere melius? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed ad bona praeterita redeamus.
Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. De quibus cupio scire quid sentias. Maximus dolor, inquit, brevis est. Efficiens dici potest. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Lorem ipsum dolor sit amet,
consectetur adipiscing elit. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Bork
Sed ille, ut dixi, vitiose. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Suo genere perveniant ad extremum;
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quare attende, quaeso. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quid censes in Latino fore?
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek