Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Satis est ad hoc responsum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Efficiens dici potest. Ratio quidem vestra sic cogit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Nunc agendum est subtilius. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sin aliud quid voles, postea. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duo Reges: constructio interrete. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Cur igitur,
inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Non potes, nisi retexueris illa. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed haec omittamus; Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. At hoc in eo M. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quod quidem nobis non saepe contingit. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek