At certe gravius. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Bork Immo videri fortasse. Quonam, inquit, modo?

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Bonum valitudo: miser morbus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Certe non potest. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Cur, nisi quod turpis oratio est? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sed fac ista esse non inportuna; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Cur post Tarentum ad Archytam? An nisi populari fama?

Polycratem Samium felicem appellabant. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Sed nimis multa. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Bork Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quis enim redargueret? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex

pretiosissimis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Que Manilium, ab iisque M. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?