Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Tubulo putas dicere?
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Beatus sibi videtur esse moriens. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam
ista popularia. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Deprehensus omnem poenam contemnet. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Conferam avum tuum Drusum cum C. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Verum hoc idem saepe faciamus. Nam quid possumus facere melius? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? De hominibus dici non necesse est.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Duo Reges: constructio interrete. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quibus ego vehementer assentior. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Sed ad rem redeamus; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek