Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Non semper, inquam; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Pauca mutat vel plura sane; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Non laboro, inquit, de nomine. Sedulo, inquam, faciam.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Esse enim, nisi eris, non potes. At iam decimum annum in spelunca iacet. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Dicimus aliquem hilare vivere; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Primum in
nostrane potestate est, quid meminerimus? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Urgent tamen et nihil remittunt. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sed ad bona praeterita redeamus. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate
vivendi ratio inveniri et comparari potest. Cave putes quicquam esse verius.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Recte, inquit, intellegis. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek