Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? At certe gravius. De quibus cupio scire quid sentias.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bork
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Duo Reges: constructio interrete. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Sed quid sentiat, non videtis. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint.
Aliter enim explicari, quod
quaeritur, non potest. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nam de isto magna dissensio est. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quis negat? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Quae cum dixisset, finem ille. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; An nisi populari fama? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek