Videsne quam sit magna dissensio? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Restatis igitur vos; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.
Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ubi ut eam caperet aut quando? Que Manilium, ab iisque M. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Verum esto;
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quis enim redargueret?
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Minime vero, inquit ille, consentit. Facillimum id quidem est, inquam. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Illa argumenta propria
videamus, cur omnia sint paria peccata. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Et nemo nimium beatus est; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quibusnam praeteritis? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Duo Reges: constructio interrete.
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Itaque his sapiens semper vacabit. Hoc non est positum in nostra actione. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Iam in altera philosophiae parte. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nos commodius agimus.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Id enim volumus, id contendimus, ut officii
fructus sit ipsum officium. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;